| Język potoczny | Język ogólny |
| odpuścić, na stojaka, zalukał, wparował, lenił się, był do niczego, zabulił. | wszedł, kupił, miał, starał się, ocenił, podniósł. |
Język potoczny – jest charakterystyczny głównie w języku mówionym, ale występuje również w języku pisanym. Najczęściej pojawia się w rozmowach, blogach, pamiętnikach czy listach, ale też w wypowiedziach bohaterów literackich. Na styl potoczny najczęściej mówi się, że jest kolokwializacją. Główne cechy języka potocznego to:
· słownictwo nacechowane emocjonalnie;
· występowanie słownictwa środowiskowego (takiego, które charakteryzuje konkretne grupy i środowiska);
· brak skomplikowanej składni, głównie równoważniki zdań, zdania pojedyncze, urwane zdania, niedopowiedzenia, pominięcia, przeskoki myślowe i powtórzenia.
Język literacki/oficjalny – odmiana języka używana w mowie i piśmie. Charakteryzuje się poprawnością gramatyczną, leksykalną i stylistyczną. Używa się go w urzędach, szkołach, mediach i prasie.