Wiatr pod koniec fragmentu staje się ogromny i silny – zdaje się więc przejmować nad czasem prym. Czas, we wcześniejszym fragmencie, mówił: vaevictis, jednak wiatr wzlatuje do nieba, krzycząc: gloriavictis. Ten fragment w całym utworze pełni funkcję zmiany sposobu odbioru opowieści. Choć czas zwykle każe nam wznosić na piedestały zwycięzców, Wiatr Elizy Orzeszkowej zmienia zasady panujące na świecie.
Zauważ, że Wiatr pod koniec fragmentu staje się o wiele potężniejszy. Następnie zwróć uwagę na to, że nie zgadza się on z nieśmiertelnym strumieniem czasu.