Na dużych wysokościach zwiększa się częstość oddechów i częstość skurczów serca jako odpowiedź adaptacyjna organizmu na warunki niskiego ciśnienia atmosferycznego oraz zmniejszonej dostępności tlenu.
Zwiększona częstość oddechów umożliwia zwiększenie ilości pobieranego powietrza z każdym oddechem, co z kolei zwiększa ilość tlenu dostarczanego do płuc. Częstość skurczów serca wzrasta w celu zwiększenia ilości krwi pompowanej przez serce, co przyspiesza transport tlenu do tkanek. Te adaptacyjne zmiany pozwalają na zwiększenie dopływu tlenu do organizmu, aby kompensować jego mniejszą dostępność na dużych wysokościach.