Wśród cech budowy płuc, które stanowią przystosowanie do wymiany gazowej, można wymienić:
§ dużą powierzchnię wymiany gazowej,
§ budowę naskórka z cienkiego nabłonka jednowarstwowego,
§ obecność sieci naczyń krwionośnych wokół pęcherzyków.
Cechy te pozwalają na efektywne pobieranie tlenu i usuwanie dwutlenku węgla.
Ø W płucach znajdują się pęcherzyki płucne, które znacznie zwiększają powierzchnię dostępną dla wymiany gazowej, dzięki czemu może być pobrana większa ilość tlenu (analogicznie może być wydalana większa ilość dwutlenku węgla).
Ø Ścianki pęcherzyków płucnych są bardzo cienkie i zbudowane głównie z jednowarstwowego nabłonka. Ta cienka struktura umożliwia szybką i skuteczną dyfuzję tlenu z pęcherzyków płucnych do krwiobiegu (oraz analogicznie dwutlenku węgla z krwiobiegu do pęcherzyków płucnych).
Ø Sieć naczyń krwionośnych oplatających pęcherzyki płucne umożliwiają transport tlenu z płuc do pozostałych tkanek organizmu oraz usuwanie dwutlenku węgla z tkanek do płuc. Dzięki temu wymiana gazowa odbywa się efektywnie.