Rdzenni mieszkańcy wysokich gór mają zwiększoną liczbę czerwonych krwinek i bardziej rozwiniętą sieć naczyń krwionośnych (szczególnie w płucach).
Dzięki zwiększonej liczbie czerwonych krwinek rdzenni mieszkańcy wysokich gór mają większą zdolność do przenoszenia tlenu do tkanek w warunkach niedoboru tlenu na dużych wysokościach. Natomiast bardziej rozwinięta sieć naczyń krwionośnych pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnego tlenu poprzez efektywniejszą wymianę gazową. Te adaptacje krążenia krwi umożliwiają rdzennym mieszkańcom wysokich gór dostarczanie wystarczającej ilości tlenu do tkanek, co przeciwdziała wystąpieniu choroby wysokościowej.