Wśród problemów oddechowych mogących wystąpić u ludzi przebywających na dużych wysokościach i głębokościach można wymienić: w przypadku wspinaczki wysokogórskiej – niedotlenienie tkanek, a w przypadku nurkowania na duże głębokości – przenikanie dwutlenku węgla do pęcherzyków płucnych pod zwiększonym ciśnieniem i gromadzenie się w organizmie azotu.
§ Wysokość powyżej 2500 metrów n.p.m. może prowadzić do choroby wysokościowej. Objawia się ona bólami głowy, nudnościami, wymiotami, osłabieniem, trudnościami w oddychaniu i bezsennością. Jest to spowodowane zmniejszonym ciśnieniem parcjalnym tlenu na dużych wysokościach, co powoduje niedotlenienie tkanek.
§ W przypadku nurkowania na dużych głębokościach może wystąpić zjawisko przenikania dwutlenku węgla z krwi do pęcherzyków płucnych pod zwiększonym ciśnieniem, co może prowadzić do uszkodzenia pęcherzyków płucnych oraz wywoływać duszność, kaszel i inne problemy oddechowe. Przebywanie na dużych głębokościach niesie również ryzyko choroby dekompresyjnej, która jest spowodowana rozpuszczonym we krwi azotem. Podczas zbyt szybkiego wynurzania azot uwalnia się z krwi, tworząc zatory.