W tym zadaniu oceń prawdziwość stwierdzeń dotyczących parametrów układu oddechowego na różnych wysokościach na podstawie tabeli i własnej wiedzy.

1.	Na dużych wysokościach wzrasta częstość oddechów, natomiast ich głębokość pozostaje bez zmian.	P	F
2.	W krwi tętniczej osoby przebywającej na dużych wysokościach jest więcej jonów wodorowych niż w krwi tętniczej osoby przebywającej na nizinach.	P	F
3.	Niskie temperatury panujące na dużych wysokościach sprzyjają wiązaniu tlenu przez hemoglobinę.	P	F

1. Na dużych wysokościach wzrasta częstość oddechów, ponieważ organizm próbuje kompensować niedobór tlenu poprzez zwiększenie ilości wdychanego powietrza. Głębokość oddechu odnosi się do objętości powietrza, która jest wdychana i wydychana podczas jednego oddechu. Wraz ze zwiększeniem głębokości oddechu, większa ilość powietrza jest wymieniana w płucach, co prowadzi do zwiększonej wentylacji. W tabeli widać różnice wartości w zależności od wysokości zarówno w częstości oddechów, jak i w wentylacji podczas oddychania powietrzem.

2. Na dużych wysokościach poziom jonów wodorowych (pH) we krwi tętniczej jest raczej niższy, a nie wyższy. W tabeli widać, że pH krwi tętniczej osoby przebywającego na Mount Evereście jest wyższe od pH krwi osoby będącej na nizinach. Im wyższa wartość pH, tym mniejsza zawartość jonów wodorowych.

3. Gdy temperatura jest niższa, hemoglobina ma większe powinowactwo do tlenu, co oznacza, że łatwiej się z nim wiąże.