Do trzech probówek dodajemy heksanu, heks-1-enu i benzenu. Następnie do każdej z probówek dodajemy wodę bromową. W reakcji z heks-1-enem obserwujemy odbarwienie wody bromowej. Następnie do probówek z heksanem i benzenem dodajemy stężonego kwasu azotowego (V) i siarkowego (VI). W probówce z benzenem obserwujemy żółte zabarwienie. W probówce, w której nie zaobserwowaliśmy zmian, znajduje się heksan.
Po dodaniu do probówek wody bromowej chcemy odróżnić związki nasycone od nienasyconych. Wiemy, że alkany to związki nasycone, dlatego nie odbarwiają wody bromowej. Alkeny są węglowodorami nienasyconymi, posiadają wiązanie podwójne, ulegając reakcji addycji, odbarwiają wodę bromową. Benzen ma właściwości charakterystyczne dla węglowodorów nasyconych i nienasyconych, jednak wiemy, że nie odbarwia wody bromowej (wynika to z możliwości przemieszczania się wiązań podwójnych w cząsteczce benzenu, tzw. Wiązań zdelokalizowanych).
Wiemy, że w probówce, w której nie widzimy objawów reakcji, znajduje się heksan (węglowodór nasycony). Następnie musimy odróżnić heks-1-en od benzenu. Wiemy, że benzen ulega reakcji nitrowania, w wyniku której roztwór barwi się na kolor żółty.