Maltoza, w przeciwieństwie do sacharozy, to dwucukier, w którego tworzeniu uczestniczy tylko jedna grupa hydroksylowa węgla karbonylowego. W tworzeniu cząsteczki sacharozy biorą udział dwie takie grupy, więc po utworzeniu związku nie ma dostępnych grup przy węglu karbonylowym, które mogłyby ulec utlenieniu. Maltoza ma taką możliwość, więc wykazuje właściwości redukujące.
Metodą odróżnienia obu związków jest próba Trommera, która daje wynik pozytywny dla związków o właściwościach redukujących (maltoza), a negatywny dla związków pozbawionych tej właściwości (sacharoza).
Właściwości redukujące zależne są od tego, czy dany związek ma możliwość utlenienia się. W dwucukrach utlenieniu ulec może grupa -CHO do grupy -COOH, ale musi być ona niezwiązana. Sacharoza nie posiada takiej wolnej grupy, więc nie może ulec utlenieniu, a tym samym wykazać właściwości redukujących. Maltoza ma grupę -CHO, która może utlenić się. Próba Trommera to reakcja z wodorotlenkiem miedzi(II), w której związki redukujące powodują redukcję miedzi w Cu(OH)2 do Cu2O – powstaje ceglastoczerwone ciało stałe. Reakcja nie zachodzi dla związków nieredukujących.