Etapy jednoczenia Włoch w XIX wieku:
· Przebudzenie narodowe – kultura i myśl narodowa Włochów stawała się coraz bardziej świadoma swojej tożsamości i potrzeba jedności w kraju stawała się coraz bardziej powszechna.
· Rewolucja Risorgimento – w latach 1820–1830 niektóre prowincje Włoch zaczęły walczyć o niepodległość i jedność kraju.
· Wiosna Ludów – w latach 1848–1849, Włochy przeprowadziły powstanie, które było krwawo stłumione.
· Zjednoczenie Król. Sardynii i Król. Obojga Sycylii – w latach 1859–1861 – w 1859 r. Austria rozpoczęła działania zbrojne przeciwko Król. Sardynii w obawie ich wzrastającego znaczenia. Doszło do bitew pod Magentą i Solferino, w których Sardyńczyków wsparły wojska francuskie, co przyczyniło się do porażki Austrii i podpisania traktatu pokojowego w Villafranca. W 1860 r. wybuchły powstania przeciwko monarchiom w Toskanii, Parmie oraz Modenie, a także rozpoczęła się wyprawa „tysiąca czerwonych koszul”, którego uczestnicy zajęli Sycylię, Kalabrię oraz Neapol (wspólnie z armią piemoncką). W 1861 r. parlament ogłosił powstanie Królestwa Włoch, będącego monarchią konstytucyjną – królem został Wiktor Emanuel II, a premierem – Camillo Cavour.
· Koalicja – latach 1866–1870, Włochy zaczęły jednoczyć pozostałe niezjednoczone jeszcze prowincje, co zakończyło się utworzeniem Królestwa Włoch.
· Włączenie Rzymu – w 1870 roku, Włochy włączyły Rzym w skład kraju, co oznaczało kompletne zjednoczenie ziem włoskich.
