Posiadłości złożone z ludów, które są na podobnym stopniu cywilizacji jak kraj rządzący i są gotowe do rządu reprezentatywnego, np. posiadłości angielskie w Ameryce i Australii.
Posiadłości, które są jeszcze dalekie od tego stanu – takie jak Indie.
Ten podział sugeruje, że autor rozróżniał posiadłości kolonialne na podstawie stopnia cywilizacyjnego ludności i gotowości do samodzielnego rządu. Posiadłości, które zostały uznane za bardziej zaawansowane, były traktowane jako bardziej niezależne, podczas gdy te, które były uważane za mniej rozwinięte, były kontrolowane i zarządzane bezpośrednio przez kolonizatorów.