Hieronim Dekutowski urodził się 24 września 1918 r. w Tarnobrzegu. Walczył w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. W połowie września został zatrzymany na Węgrzech po przekroczeniu granicy. Mimo to udało mu się dostać do Francji. Tam w ramach Polskich Sił Zbrojnych walczył z Niemcami. Gdy Niemcy zdobyli Francję, ewakuował się do Anglii.
W 1943 r. przeszedł szkolenie cichociemnych, a w nocy z 16 na 17 września zrzucono go do Polski. W Polsce przejął dowództwo nad oddziałem AK w Zamościu, gdzie miał za zadanie ochraniać mieszkańców Zamojszczyzny przed wysiedleniem. Realizował akcję „Burza” na Zamojszczyźnie, a następnie bezskutecznie próbował dostać się do walczącej w powstaniu Warszawy.
Gdy Sowieci wkroczyli do Polski, Dekutowski pozostał w ukryciu. Jego kryjówkami były pomieszczenia, gdzie mieściły się dawniej kwatery Armii Krajowej. Następnie dołączył do nowopowstałego zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, prowadzącego partyzancką walkę z komunistami. Został schwytany 16 września 1947 r. podczas próby przedostania się na zachód. Skazano go na karę śmierci, którą wykonano w 1949 r.
Hieronim Dekutowki otrzymał Krzyż Walecznych w 1945 r. oraz pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari.