· Józef Różański – od 1944 r. pracował w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, zyskał sławę przez swoje metody torturowania przesłuchiwanych, od 1948 do 1950 r. był kierownikiem tzw. grupy specjalnej, w której torturował „prowokatorów” wewnątrz samej partii komunistycznej, w 1954 r. zwolniono go z MBP za zarzuty tortur, w 1955 r. stanął przed sądem, w wyniku różnych okoliczności wychodził i wracał do więzienia, skąd ostatecznie wyszedł w 1964 r. i zatrudnił się w Mennicy Państwowej.
· Adam Humer – w 1944 r. kierownik Wydziału Propagandy i Informacji w Powiatowej Radzie Narodowej w Tomaszowie Lubelskim, od kwietnia 1944 r. funkcjonariusz MBP, czynnie uczestniczył w walce z podziemiem niepodległościowym. W 1954 r. został zwolniony ze służby za metody przesłuchań, jednak tylko formalnie. Nieoficjalnie doradzał organom SB. W 1994 r. skazany za wymuszanie zeznań torturami na 7 i pół roku. Zmarł w trakcie przerwy w wykonywaniu kary.
Józef Różański i Adam Humer to tylko dwóch spośród wielu funkcjonariuszy MBP, którzy dopuścili się wymuszaniem zeznań poprzez użycie tortur. Józef Różański nigdy nie wyraził skruchy za popełnione czyny. W 1994 r. powstał film dokumentalny Humer i inni opowiadający o procesie Humera.