Podmiot liryczny wyraża niepewność, zagubienie i bezradność. Osoba mówiąca podkreśla to uczucie, przywołując obrazy upersonifikowanej miłości i śmierci: („Jednej oczu się czarnych, drugiej – modrych boję”).Pokazuje również obraz wszechświata. Przez który pędzi „wicher międzyplanetarny” i w którym współistnieją „wieczny smutek duszy” i „wieczna rozkosz ciała”. Przedstawia również upływ czasu poprzez metaforyczne obrazy mielonych na żarnach dni.
Jan Lechoń w swojej trudnej twórczości poruszał tematy, samotności i tragizmu życia.