Podmiot liryczny ujawnia się za pośrednictwem czasowników w 1 osobie liczby pojedynczej – powiem, boję oraz zaimków – moim, me, moje. W ostatniej strofie używa form 1 osoby liczby mnogiej. Przez co utożsamia się z czytelnikami. W ten sposób wyraża refleksję na temat życia i pragnie przekonać odbiorców do własnych poglądów.
Jan Lechoń naprawdę nazywał się Leszek Serafinowicz.