Szewczyk otrzymał od Boga życie: „Dałeś mi Boże kęs istnienia, / Co mi na całą starczy drogę”. Ten dar rozumie w sposób bardzo prosty i racjonalny; „W życiu nic nie ma oprócz życia”. Czuje jednak wstyd, ponieważ jest tylko szewcem i nic oprócz butów nic nie może ofiarować Bogu. Świadczy to o jego pokornym uniżonym stosunku względem Boga, który jest wszechwiedzący, wszechwładny i niepojęty dla zwykłego człowieka.
Bolesław Leśmian jest uznawany za jednego z najważniejszych polskich poetów XX wieku.