W wierszu Kazimierza Wierzyńskiego wypowiada się poeta. Wyraża szczęście i nadzieję na przyszłość. Poeta, chcąc oddać swój pozytywny nastrój, przywołuje metaforyczny obraz własnej głowy, w której rosną fiołki i barwne klomby. Opisuje również piękną naturę, słońce „bez trosk i zachodu” i własną duszę, która buja w obłokach, jak radosna i beztroska „dusza błękitna”. W drugiej strofie pojawia się obraz osoby mówiącej, która dzieli się swoimi emocjami. Porównuje siebie do wichury zachwytu i do wiosny.
Przykładowy obraz poetycki:
Kazimierz Wierzyński, Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz i Jan Lechoń należeli do grupy poetyckiej Skamander.