W tym zadaniu musisz zinterpretować zakończenie monologu Segimsunda w kontekście całego utworu.
Puentą tego monologu jest wyrażenie iluzoryczności i ulotności ludzkiego życia. Segismundo zwraca uwagę na to, że powinniśmy skupić się na sobie, bo tak naprawdę nie wiemy, czy naprawdę istniejemy. Ta puenta jest bardzo ważna w kontekście całego utworu, ponieważ wyraża barokową myśl ulotności i kruchości życia ludzkiego.
Segismundo w puencie mówi, że całe ludzkie życie to sen i wyraża to typową dla baroku myśl. Pueta to zakończenie utworu, często celnie go podsumowujące.