Autor Don Kichota sygnalizuje swój stosunek do przygód bohater poprzez różne zabiegi literackie. Należą do nich satyra, ironia i groteska. Ironia jest często używana do opisywania absurdalnych i nierealistycznych przygód Rycerza Smętnego Oblicza i jego wyidealizowanego wyobrażenia o świecie. Cervantes celowo stwarza kontrast pomiędzy pozytywnymi aspiracjami Don Kichota, a jego faktycznymi działaniami, żeby pokazać, że jego wizja jest nierealistyczna. Satyra jest używana do krytykowania różnych aspektów społeczeństwa, w tym rycersko-sarmackiego kultu i jego obsesji na punkcie honoru i odwagi. Autor celowo przedstawia niezrozumiałe zachowania Rycerza Smętnego Oblicza, jako krytykę ślepego podążania za tradycją. W powieści nie brakuje także elementów groteskowych.
Donkiszoteria to określenie postawy życiowej, której genezy można szukać w książce Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy Miguela Cervantesa. Donkiszotem można nazwać osobę, która jest wiecznym marzycielem i wykazuje się ograniczonym rozsądkiem w relacjach z innymi ludźmi. Często taka osoba wyznacza sobie nierealne cele. W powszechnej opinii uważa się taką osobę za śmieszną i traktuje się ją z politowaniem.