W okresie PRL, najliczniejszą grupą klasową byli robotnicy. Był to efekt rozwoju przemysłu i napływu dużej liczby ludności ze wsi do miast. Drugą klasą, jeśli chodzi o liczebność byli chłopi. Większości byli to ludzie posiadający niewielkie gospodarstwa rolne. Niektórzy pracowali na państwowych gospodarstwach rolniczych, tzw. PGR-ach. W tym samym okresie dość liczna stała się inteligencja, gdyż rozbudowano sieć szkół, zarówno tych średnich, jak i wyższych. Po ukończeniu studiów, w społeczeństwie pojawiali się naukowcy, lekarze, inżynierowie czy prawnicy. Dość zamożną grupę stanowiła klasa drobnych przedsiębiorców, którzy głównie prowadzili sklepy dla lokalnej społeczności, zakłady rzemieślnicze lub małe zakłady produkcyjne. Władza nie była im przychylna, ale uzupełniali zapotrzebowanie na niektóre produkty. W PRL nie istniała klasa wyższa, ale istniała nomenklatura, która obejmowała osoby zajmujące ważne stanowiska w partiach rządzących i w ugrupowaniach sojuszniczych, w armii, administracji terytorialnej, mediach, czy też firmach państwowych.
Struktura klasowa występująca w Polsce, różniła się od zachodnich społeczeństw tym, że:
· w Polsce przemysł został upaństwowiony;
· w Polsce przeprowadzono również reformę rolną, która zlikwidowała duże majątki dawnych właścicieli ziemskich;
· ustrój PRL uniemożliwiał również prowadzenie prywatnych biznesów na dużą skalę.
Struktura klasowa w czasie PRL była specyficzna i pod trzema względami, znacząco odbiegała od tej, którą reprezentowały zachodnie państwa. Bardzo duży wpływ władzy uniemożliwiał obywatelom swobodnie się wzbogacać. Mimo, iż według ideologii władzy, robotnicy byli najważniejszą klasą społeczną, to władza nie mogła liczyć na bezwarunkowe poparcie. W czasie PRL organizowano masowe strajki, a ostatecznie to właśnie robotnicy mieli duży wpływ na obalenie komunizmu w Polsce.