W ocenie skuteczności zastosujmy skalę procentową (0–100%):
1) Udział w sesjach zgromadzeń samorządowych – możliwość śledzenia zgromadzeń i zabierania na nich głosu. Wymaga specjalistycznej wiedzy i śledzenia prac, zapewnia jednak bezpośrednią formę nacisku na władze. Skuteczność (jeśli obserwatorzy/uczestnicy są wykwalifikowani i zaangażowani) – 70%
2) Udział w pracach powoływanych komisji – wymaga specjalistycznej wiedzy i śledzenia prac, zapewnia jednak bezpośrednią formę nacisku na władze. Skuteczność (jeśli obserwatorzy/uczestnicy są wykwalifikowani i zaangażowani) – 80%
3) Pytania do radnych, wnioski, prośby o interwencję – wnioski mogą być negatywnie rozpatrzone, a pytania i prośby nie są wiążące (przedstawiciele władzy nie muszą na nie nawet odpowiadać). Skuteczność – 50%.
4) Pikiety, strajki, demonstracje – bezpośrednia forma nacisku i wyrażania sprzeciwu wobec decyzji władzy. Medialna i pobudzająca władzę do reakcji jednak niewiążąca prawnie, konfliktowa. Skuteczność 75%
5) Wiece obywatelskie – pokojowe spotkania obywateli, na których dyskutowane są kwestie dotyczące społeczności. Mogą, lecz nie muszą brać w nich udziału przedstawiciele władzy samorządowej. Skuteczność 50%.
6) Referendum – bezpośrednia forma demokracji, wyniki są wiążące. Skuteczność (pod warunkiem odpowiedniej frekwencji i spełnienia przesłanek do przeprowadzenia referendum) – 100%.
Partycypacja to w dosłownym znaczeniu uczestnictwo. Istnieje szereg instrumentów zapewniających partycypację w życiu społeczności lokalnych oraz w życiu całego kraju, również w formie wpływania na władze lokalne.