W czaszce płodu szwy czaszkowe nie są skostniałe, a także występują rejony, w których kości czaszki są od siebie znacznie oddalone i łączy je tkanka łączna, zwana ciemiączkiem. Elementy te pozwalają na bezpieczne przejście płodu przez drogi rodne kobiety przez zwiększenie elastyczności czaszki i periodyczne przystosowanie wielkości i kształtu głowy dziecka do otoczenia – w położnictwie proces ten nosi nazwę adaptacji główki.
Adaptacja główki jest jednym z przykładów adaptacji biologicznej, które umożliwiają przystosowanie się płodu do procesu porodu. Dzięki elastycznemu kształtowi czaszki i możliwości stopniowego dostosowywania się płód może bezpiecznie pokonać wąskie miejsca kanału rodowego, zapewniając tym samym bezpieczne przejście przez drogi rodne. Po porodzie, szwy czaszkowe i ciemiączka stopniowo powracają do swojego pierwotnego kształtu, a kości czaszki ulegają powrotowi do swojego normalnego ułożenia. Dzięki temu, przystosowanie to nie powoduje trwałych deformacji czaszki u noworodka.