Listki wychylą się w sytuacjach A i C, ponieważ elektroskopy są uziemione.
Sytuacja A:
Zauważ, że gdy do kulki nienaelektryzowanego elektroskopu zbliżymy ujemnie naładowaną pałeczkę, to na listki elektroskopu przepłyną elektrony. Ponieważ na listkach gromadzi się ładunek tego samego znaku, to dochodzi do ich wzajemnego odpychania, przez co listki się wychylają. Jednocześnie efekt jest wzmacniany ze względu na uziemienie obudowy elektroskopu. Znajdujące się tam elektrony przepływają do ziemi, przez co gromadzi się na niej ładunek dodatni.
Sytuacja B:
Sytuacja jest podobna do przedstawione w punkcie A. Jednak z powodu braku uziemienia obudowy, elektrony nie mogą odpłynąć do ziemi. W wyniku tego nie dojdzie do wytworzenia różnicy potencjałów elektrycznych pomiędzy listkami elektroskopu a jego obudową, czyli listki nie zmienią położenia.
Sytuacja C:
Zauważ, że gdy do obudowy nienaelektryzowanego elektroskopu zbliżymy ujemnie naładowaną pałeczkę, to na wewnętrznej stronie obudowy zbiorą się elektrony (a na zewnętrznej ładunki dodatnie), które będą odpychać elektrony znajdujące się na listkach elektroskopu. W wyniku przepłyną one na kulkę, która jest uziemiona, więc cały ujemny ładunek odpłynie do ziemi. W rezultacie na listkach zgromadzi się dodatni ładunek, który jest przyciągany przez wewnętrzną stronę obudowy. Efekt jest wzmocniony, ponieważ jednoimiennie naelektryzowane listki będą się odpychać, a listki się wychylą.