1. | Istnieje analogia między obrazem graficznym linii pola grawitacyjnego wytworzonego przez ciało kuliste (na zewnątrz kuli) a obrazem graficznym linii pola elektrostatycznego wytworzonego przez kulę naelektryzowaną dodatnio. | P | F |
2. | Podczas oddalania się ciała od źródła pola grawitacyjnego energia potencjalna tego ciała rośnie, a podczas oddalania się ciała naelektryzowanego od źródła pola elektrostatycznego jego energia potencjalna rośnie lub maleje. | P | F |
3. | Zarówno w przypadku centralnego pola grawitacyjnego, jak i centralnego pola elektrostatycznego przyjmujemy taką samą umowę: potencjał pola w nieskończoności jest równy zeru. | P | F |
Zdanie 1:
Analogia istnieje między opisanym polem grawitacyjnym a polem elektrostatycznym kuli naładowanej ujemnie. W obu przypadkach wektor natężenie pola jest zwrócony w stronę źródła pola.
Zdanie 2:
Grawitacyjną energię potencjalną pewnego ciała opisuje wyrażenie (przy założeniu, że w nieskończoności wynosi zero
)
, gdzie
– stała grawitacji,
– masa źródła pola grawitacyjnego,
– masa ciała,
– odległość między obiektami. Wówczas energia ta rośnie podczas oddalania się ciał oraz.
Elektrostatyczną energię potencjalną pewnego ładunku opisuje wyrażenie (przy założeniu, że w nieskończoności wynosi zero
)
, gdzie
– stała elektrostatyczna,
– ładunek źródła pola elektrycznego,
– ładunek punktowy,
– odległość między ładunkami. W zależności od znaków ładunków podczas oddalania energia maleje (ładunki różnoimienne) lub rośnie (ładunki jednoimienne).
Zdanie 3:
Zgodnie z definicją potencjał pola wyraża stosunek
(w przypadku pola grawitacyjnego) lub
(pole elektrostatyczne). Przyjmujemy, że w nieskończoności energia potencjalna obu pól jest równa zeru, czyli także ich potencjał jest zerowy.