Jedną z charakterystycznych form ukształtowania terenu jest morena czołowa. Jest to wzgórze złożone z osadów naniesionych przed lodowcem. Pradolina jest dawną doliną, w której płynęła rzeka przed czołem lodowca – w związku z czym jest położona równolegle do moreny czołowej. Stożki sandrowe powstały pod lodowcem w wyniku działalności topniejących pod nim wód. Najdrobniejsze okruchy, takie jak np. piaski, zgromadziły się w jednym miejscu tworząc sandry. Jeziora rynnowe powstały poprzez erozyjną działalność na dnie lodowca, natomiast jeziora morenowe to woda, która zatrzymała się w rozległych polodowcowych zagłębieniach terenu. Głazy narzutowe i inne drobniejsze formy, to wszystkie elementy naniesione przez lodowiec w dane miejsce.
Tereny o największej ilości zlodowaceń są najbardziej ukształtowane przez lodowiec i najłatwiej odnaleźć tam formy polodowcowe. Lądolód to gruba pokrywa lodowa pokrywająca dany obszar i wolno się przemieszczająca. Przechodząc przez dany teren, pozostawia po sobie różne formy ukształtowania – jego masa jest tak duża, że ma zdolność przekształcania powierzchni. W wyniku jego działania powstają np.: pradoliny, jeziora, rynny polodowcowe, moreny, sandry czy głazy narzutowe.