Największym zagrożeniem dla gleby jest bezrefleksyjna działalność człowieka szkodliwie ingerującego w naturę. Na poziom zanieczyszczenia wpływa bliskość przemysłu oraz duża gęstość zaludnienia. Człowiek zaburza żyzność i stan danej gleby, m.in. niszcząc jej profil (np. przez głębokie wykopy, kopalnie odkrywkowe) czy niewłaściwe, nieodpowiedzialne nawożenie (np. zmieniając jej skład chemiczny pestycydami). Również zanieczyszczenie powietrza wpływa niekorzystnie na jakość zewnętrznej warstwy skorupy ziemskiej.
Naturalne zagrożenie dla gleby stanowi erozja. Można ją zaobserwować choćby na górskich stokach, gdzie pod wpływem np. ulewnych opadów na stromych zboczach ziemia zostaje wypłukana.
Przykładem degradacji gleby przez człowieka jest budowa zakładów przemysłowych w krakowskiej Nowej Hucie – zlokalizowano je na niezwykle żyznych czarnoziemach, które do tamtej pory były wykorzystywane przez rolników.
Gleba to najbardziej zewnętrzna warstwa skorupy ziemskiej, aktywna biologiczno-chemicznie. Stanowi podłoże dla życia roślin, grzybów, a także zwierząt. Erozją gleby nazywamy proces jej niszczenia w wyniku czynników naturalnych, np. przez wiatr lub wodę.