Na początku swojego panowania w Królestwie Polskim, car Aleksander I mógł liczyć na aprobatę zarówno ze strony środowisk liberalnych, jak i konserwatywnych. Wśród polskiego społeczeństwa silne było przekonanie, że car będzie sprzyjał sprawie polskiej. Pozytywne nastawienie zmieniło się jednak w 1820 r., gdy zostały zapowiedziane zmiany w liberalnej dotychczas konstytucji, co wywołało sprzeciw liberałów. Jednak głos legalnej opozycji był skutecznie ograniczany, np. przez brak zwoływania sejmu przez pięć lat. Wraz z narastającym ograniczaniem swobód politycznych i wolności słowa, wzmagało się niezadowolenie społeczne i powstawać zaczęły pierwsze organizacje spiskowe.
