Wojna pozycyjna to typ wojny, który charakteryzował się dużymi nakładami sił i środków oraz przedłużającym się okresem walk bez wyraźnego przodującego frontu. W wyniku wojny pozycyjnej obie strony stanęły w trudnym do zdobycia systemie umocnień, takich jak okopy, kopce ziemne i bunkry, co znacznie utrudniało przemieszczanie się.
Wojna pozycyjna oznaczała również duże straty ludzkie i materialne, a także poważne trudności logistyczne i problem z zaopatrywaniem i uzupełnianiem oddziałów w trudnych warunkach. Wszystko to składało się na długotrwały i wyczerpujący charakter walki, który charakteryzował się brakiem widocznego postępu i znacznego niepokoju moralnego wśród żołnierzy.