Nieograniczona wojna podwodna to strategia, jaką Niemcy stosowali podczas I wojny światowej. Polegała na uwolnieniu niemieckich okrętów podwodnych od ograniczeń dotyczących atakowania statków handlowych i cywilnych bez ostrzeżenia.
Strategia ta została ogłoszona w 1915 roku i była częścią niemieckiej taktyki zmierzającej do zatopienia jak największej liczby statków brytyjskich, aby powstrzymać dostawy zaopatrzenia z kolonii do Wielkiej Brytanii.
Skutki nieograniczonej wojny podwodnej były poważne dla wszystkich stron. Wiele państw, w tym Stany Zjednoczone, zostało zaniepokojonych atakami na swoje statki i wstrzymało swoje stosunki handlowe z Niemcami. W rezultacie Niemcy zaczęły odczuwać poważne braki zaopatrzeniowe, co pogorszyło ich sytuację na froncie.
Wielka Brytania i jej sojusznicy byli zmuszeni zintensyfikować swoje wysiłki, aby zapobiec zatonięciu swoich statków, co zwiększyło koszty i złagodziło tempo dostaw zaopatrzenia.
