W I w. p.n.e. do rzymskiej armii zaciągało się wielu ludzi pochodzących z miejskiej biedoty. Osoby takie stawały się lojalne przede wszystkim wobec wodza, a fakt, że posiadali prawa publiczne tylko zwiększał siłę ich oddziaływania. W ten sposób, dzięki poparciu armii, rosła pozycja rzymskich wodzów.
Wzrost znaczenia widzów nastąpił w wyniku reform wojskowych przeprowadzonych pod koniec II w. p.n.e. To właśnie dzięki nim swoją karierę polityczną mógł rozwinąć Cezar i Pompejusz.