Konflikt pomiędzy patrycjuszami a plebejuszami toczył się o dostęp tej drugiej grupy do sprawowania urzędów publicznych. W pierwszych dziesięcioleciach trwania tego konfliktu możemy mówić o spłyceniu koncepcji społeczeństwa jedynie do tych dwóch klas społecznych.
W wyniku dalszych lat trwania konfliktu zawarto kompromis w myśl którego powstała jednolita rzymska klasa uprzywilejowana - nobilowie.
Greckie polis i rzymska civitas funkcjonowały na różnych zasadach politycznych i społecznych. W greckim polis władzę sprawowali obywatele (zgromadzenie ludowe), podczas gdy Rzym był państwem kierowanym głównie przez wybranych przez lud urzędników (choć było tam też zgromadzenie ludowe).
Rzymska civitas była dodatkowo dużo lepiej zorganizowana. W greckim polis centralizacja władzy była niemożliwa a instytucje i urzędy nie były sobie podległe. Rzymianie rozwiązali ten problem tworząc drabinę urzędów, z których najważniejszym był konsulat (w republice w jednym momencie było dwóch konsulów, którzy dowodzili wojskiem i przewodniczyli obrzędom religijnym).
Greckie polis posiadały również inne prawa. Wszystkich Hellenów łączyła wspólna religia i kultura, jednak systemy prawne poszczególnych polis różniły się od siebie. Rzym natomiast, narzucił jednakowe prawo na terenie całego państwa, co było jedną z przyczyn jego późniejszego sukcesu.
