Pismo klinowe było niezwykle trudne w opanowaniu (posiadało około 2000 znaków), co ograniczało liczbę osób umiejących się nim posłużyć do wąskiej sumeryjskiej elity. Pismo nie było stosowane na co dzień, a jedynie do zapisywania ważnych informacji (np. stanów magazynowych).
Pismo klinowe było zapisywane na glinianych tabliczkach przy użyciu trzciny.