Karol Wielki doceniał znaczenie wiedzy i wykształcenia dla rozwoju państwa. Rozpoczął budowę wielu szkół katedralnych i klasztornych. Naciskano w nich szczególnie na naukę czytania i pisania. To właśnie za czasów rządów Karola zreformowano pismo, dzięki czemu powstała minuskuła karolińska – dużo prostszy i czytelniejszy styl pisania. Znający te podstawowe umiejętności mnisi mogli dzięki temu zająć się przepisywaniem antycznych tekstów, które w wielu przypadkach dotrwały do naszych czasów.
Architektura karolińska pełnymi garściami czerpała z późnego antyku i rozwiązań bizantyjskich, co pozwoliło na budowę sporej ilości pięknych kamiennych budowli, które były trwalsze niż te drewniane. Wszystkie te zmiany w trakcie panowania Karola określamy renesansem karolińskim.
Karol Wielki, mimo że był osobą niepiśmienną, niezwykle cenił wykształcenie i wiedzę. Uważając się za spadkobiercę tradycji rzymskich, rozpoczął wznoszenie budowli, których styl czerpał z architektury Rzymian. Oprócz tego wprowadził kilka niezwykle ważnych reform, między innymi uprościł stosowany dotychczas styl pisania.