Chlodwig I z rodu Merowingów był pierwszym władcą Franków, który po upadku Rzymu przyjął chrzest. Miało to miejsce w 496 roku i rozpoczęło chrześcijańską historię państwa Franków. Chlodwig, podbił wiele nowych terenów i zapoczątkował rządzącą przez kilka stuleci dynastię.
Jego następcy, nie byli jednak tak sprawnymi władcami i z czasem główną rolę na dworze zyskali Majordomowie. Jeden z nich – Karol Młot w 732 roku pokonał wojska Arabów w bitwie pod Poitiers, czym powstrzymał opanowanie Europy przez wyznawców Mahometa. Jego syn, Pepin Krótki, obalił ostatniego Merowinga i sam zasiadł na tronie. Aby potwierdzić swoje prawa do tronu, zawarł sojusz z papieżem, któremu w zamian za poparcie oddał odebraną uprzednio Longobardom część Italii, przez co powstało istniejące do XIX wieku Państwo Kościelne. Władca stał się odtąd pomazańcem Boga. Pepin rozszerzył granicę Państwa Franków, kładąc podwaliny pod imperium.
Chlodwig I, Karol Młot i Pepin Krótki to bez wątpienia najważniejsze postacie występujące w historii Państwa Franków do czasów Karola Wielkiego. Pierwszy z nich wprowadził w swoim kraju chrześcijaństwo, drugi obronił zarówno istnienie tej religii, jak i całego państwa, zwyciężając Arabów pod Poitiers, ostatni stworzył Państwo Kościelne, wprowadził nowe rozumienie roli władcy oraz położył podwaliny pod imperium swojego syna.