17 IX 1939 r. Prezydent Ignacy Mościcki, rząd z premierem gen. Felicjanem Sławojem-Składkowskim i Naczelny Wódz marsz. Edward Rydz-Śmigły, zagrożeni ze strony Sowietów (agresja ZSRS 17 IX 1939), przekroczyli granicę Rumunii, gdzie zostali internowani. Ewakuacja miała dać możliwość legalnej działalności rządu na emigracji. Na mocy Konstytucji Kwietniowej z 1935 r. prezydent Ignacy Mościcki skorzystał z prawa wyznaczenia swojego następcy na czas wojny. Spośród kilku kandydatów, w wyniku kompromisu 28 IX 1939 r. prezydentem został Władysław Raczkiewicz.
30 IX 1939 r. nowy prezydent powołał koalicyjny rząd z Władysławem Sikorskim jako premierem. Jednocześnie Sikorski został ministrem spraw wojskowych, Naczelnym Wodzem i Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych.
Rząd RP na emigracji, z siedzibą w Angers, został uznany przez Francję i Wielką Brytanię, a także inne zaprzyjaźnione państwa.
W grudniu 1939 r. prezydent RP powołał Radę Narodowa, która miała stać się namiastką parlamentu na emigracji. RN miała charakter opiniodawczy dla rządu i prezydenta, miała prawo interpelacji do rządu. RN miała opracować zasady przyszłego ustroju oraz opracować polskie postulaty na konferencję pokojową.
Na skutek klęski Francji w czerwcu 1940 r. prezydent, rząd polski oraz część sił zbrojnych ewakuowano do Wielkiej Brytanii.
Utworzenie w wyniku ustaleń w Jałcie, Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej (28 VI 1945) wiązało się wycofaniem przez mocarstwa uznania rządowi RP w Londynie.
Rząd „londyński” prowadził swoją działalność na emigracji do 1990 r. Ostatni Prezydent na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie, pierwszemu prezydentowi wybranemu w całkowicie wolnych, powszechnych wyborach.