Przykłady akcji dokonywanych przez członków Szarych Szeregów:
· zrywanie flag hitlerowskich z gmachu Zachęty w Warszawie,
· namalowanie „kotwicy” symbolu Polski Walczącej na cokole pomnika Lotnika.
Podczas II wojny światowej harcerze Szarych Szeregów współpracowali z Armią Krajową i podejmowali różnorakie formy walki z okupantem.
Do szarych Szeregów należało około 15 tysięcy chłopców i dziewcząt, podzielonych na grupy wiekowe:
· Zawiszacy (12–14 lat), pobierali naukę w ramach tajnych kompletów, przenosili meldunki,
· Bojowe Szkoły (15–17 lat), brali udział w szkoleniu wojskowy, prowadzili mały sabotaż (np.: pisanie na murach haseł antyniemieckich, które podnosiły morale polskiego społeczeństwa),
· Grupy Szturmowe (powyżej 18 lat), uczestniczyli w akcjach zbrojnych, odbijali więźniów, wysadzali tory i mosty, aby utrudnić transport niemieckich wojsk.
W czasie Powstania Warszawskiego (1 sierpnia – 2 października 1944 r.) młodsi harcerze Szarych Szeregów służyli w Harcerskiej Poczcie Polowej i roznosili po całej Warszawie listy i przesyłki. Bohaterscy skauci dostarczali codziennie nieodpłatnie kilka tysięcy listów. Starsi harcerze brali udział w regularnych walkach (oddziałały „Zośka” i „Parasol”). Wielu z nich zginęło z bronią w ręku.