Obaj mężczyźni starali się stosunkowo dokładnie argumentować swoje postępowanie. Aleksander uważał, że dobry przyjaciel to taki, który spełnia prośby oraz wspiera interesy drugiej osoby. Sądził też, że taka sytuacja jest weryfikacją znajomości i pozwala poznać osobę w relacji. Mówił między innymi: „Piękne sumienie, stać przy przyjacielu”. Antenor miał jednak bardzo silne przekonania i uważał, że nie wszystkie życzenia mogą zostać spełnione. Z jego ust padły słowa: „Jeszcze piękniejsze, zostawać przy prawdzie”. Nie można być podatnym na wpływy, w momencie, kiedy wymagane jest coś, co jest niesłuszne. Mężczyzna uważał, że na poparcie zasługują ci, którzy mają rację, niezależnie od osobistych powiązań i pobudek. Można wywnioskować, że Antenor za swoją najwyższą wartość uznawał prawdę i nie chciał odrzucić jej dla przyjaźni, ponieważ wtedy nie byłby zgodny ze sobą. Według niego to Aleksander zachował się nieprzyjacielsko, ponieważ poprosił o zrobienie czegoś niemoralnego. Moim zdaniem za zwycięzcę sporu można uznać Antenora, ponieważ asertywnie zostawał przy swoim stanowisku i odpierał argumenty przeciwnika.
Odprawa posłów greckich napisana przez Jana Kochanowskiego uznawana jest za pierwszy polski renesansowy dramat. Pierwsze wystawienie datuje się na 12 stycznia 1578, a miało ono miejsce w Jazdowie pod Warszawą. Wydarzenie to towarzyszyło weselnym uroczystościom podkanclerza koronnego Jana Zamoyskiego i Krystyny Radziwiłłówny. Pierwszy druk odbył się roku prapremiery staraniem pana młodego. Dramat formalnie odwołuje się do założeń tragedii antycznej. Warto podkreślić, że utwór ma również charakter moralizatorski. Ze względu na bieżącą tematykę polityczno-społeczną i dość doraźny charakter można Odprawę… traktować jako rodzaj dramatu, teatru zaangażowanego.