Środki stylistyczne, za pomocą których poeta buduje patetyczny nastrój utworu to:
– wykrzyknienia: „żal się, mocny Boże!”,
– pytania retoryczne: „Kto wie, jemu, czyli tobie szczęście chce służyć?”,
– epitetów: „niewierny Turczyn”, „pohaniec sprośny”,
– apostrof: „Cny Lachu!”.
Wykrzyknienie – środek stylistyczny, który jest zdaniem rozkazującym, zakończonym wykrzyknikiem, Apostrofa – bezpośredni zwrot do adresata.
Epitet – opisanie jakiegoś rzeczownika za pomocą przymiotnika.
Pytanie retoryczne – pytanie, na które odpowiedź jest oczywista, jest zadawane w celu uwypuklenia jakiejś cechy.