Porównaj zachowanie postaci nieszczęśliwie zakochanych z utworów z wcześniejszych epok.
Mitologia grecka – miłość boginki Echo do Narcyza, który był tak zakochany w samym sobie, że wolał oglądać swoje oblicze w tafli jeziora. ZA kare został zamieniony w kwiat.
Mitologia grecka – Dejanira i Heraklesa. Dejanira była żona Heraklesa. Była bardzo zazdrosna. Pewnego razu porwał ją centaur Nessos (pół człowiek, pół koń). Herakles śmiertelnie ranił porywacza. Konający zdążył powiedzieć Dejanirze, że aby zapewnić sobie dozgonną miłość i wierność męża, musi nabrać do flakonika kilka kropel jego krwi i wyprać w niej koszulę ukochanego. Niestety krew okazała się trucizną, która wżarła się w ciało Heraklesa. Dejanira, widząc cierpienia ukochanego, powiesiła się z rozpaczy, a Herakles postanowił spalić się na stosie.
Joseph Bediér „Dzieje Tristana i Izoldy” – to para młodych ludzi, którzy w wyniku pomyłki wypili napój miłosny i zakochali się w sobie. Izolda wyszła za mąż za króla Marka. Tristan ożenił się z Izoldą o Białych Dłoniach. Mimo że kochankowie byli związani z innymi więzami małżeńskim widywali się, a ich miłość przetrwała nawet po śmierci – na ich grobach wyrosły drzewka głogu, które się połączyły.
W. Szekspir „Romeo i Julia” – potomkowie dwóch skłóconych rodów Capulettich i Montekich. Ze względu na waśnie rodzinne ich miłość nie miała szans na szczęście i spełnienie. Mimo to ich uczucie było tak silne, że woleli popełnić samobójstwo niż żyć bez siebie.
A. Mickiewicz „Romantyczność” – Karusia i Jasiu z ballady Romantyczność. Nieszczęśliwa miłość przetrwała nawet śmierć chłopaka. Dziewczyna widuje ducha.
