Jak fantastyka i świat realny przenikają się w „Dziadach cz. III”
Sny, prorocze widzenia i poetycka wizja natchnionego poety to rzeczywistość fantastyczna. Wszystkie te sceny charakteryzują się dużą zawartością symboli i alegorii, oraz obecnością stworzeń nadprzyrodzonych takich jak zjawy (obrzęd dziadów – zjawy Doktora i Bajkowa), diabły (sen Nowosilcowa – diabły walczące o dusze Senatora) i anioły, oraz Matka Boska (sen Ewy).
Świat fantastyczny ma w III cz. „Dziadów” pełni różne funkcje ale najważniejsza uzupełnienie i Wyjaśnienie: zawiłości świata realnego. Dzięki fantastyce Mickiewicz mógł wyjaśnić skomplikowaną psychikę swych bohaterów.
Romantycy fantastykę uważali za jeden z głównych motywów swoich dzieł. Tak też jest i w Dziadach cz. III. Fantastyka pełni funkcję objaśniającą odbiorcy zarówno zawiłości charakterów bohaterów, jaki i realne wydarzenia, które są ich udziałem.