Zastanów się w jakim celu autor zestawił czasowniki: wiem – nie wiesz? Jakie wnioski dotyczące postawy podmiotu lirycznego można wysnuć na podstawie jego stwierdzeń
Równoległy układ strof, powstał poprzez zastosowanie powtórzeń w poszczególnych wersach. W pierwszej części wiersza – gdy opisuje dobrze znane obojgu miejsce podkreśla, że w myślach wciąż tam przebywa. Towarzyszy adresatce w jej codziennych zięciach w ogrodzie, w sadzie, na przyjęciach i spotkaniach ze znajomymi. Przywołują obrazy alpejskie podkreśla fakt ich rozdzielenia i ich różnych doświadczeń życiowych. Opisuje swą samotność wzmocnioną tym, ze adresatka nie może mu towarzyszyć nawet w wyobraźni. Czuje się samotny i smutny i zrezygnowany, szarpie się ze swoimi uczuciami. Zdaje sobie sprawę, że „nigdy – nigdzie połączyć nie mamy”
Równoległy układ strof, powstał poprzez zastosowanie powtórzeń w poszczególnych wersach. Utwór jest podzielony na dwie części – opisana została rzeczywistość adresatki, a w drugiej rzeczywistość podmiotu lirycznego. Dzięki takiej budowie utworu osoba mówiąc podkreśla fakt rozdzielenia obojga, różnic które ich dzielą.