Opowiedz, jak zostało opisane jezioro w nocy, a jak w dzień, jakie ma to znaczenie dla akcji utworu.
Świteź za dnia to olbrzymie spokojne i ciche jezioro. Z jednej strony ocienia go las. Jego brzegi porośnięte są ziołami i kwiatami zwanymi carami.
W balladzie „Świteź” jest opis jeziora. Ukazane zostały dwa oblicza tego samego akwenu – spokojne i ciche, ocienione przez las i porośnięte białymi delikatnymi kwiatkami za dnia. Nocą, gdy za blisko podejdzie do jego brzegów, zrywa się wiatr, wzbudzają się fale. Po powierzchni szleje ogień i dym. Słychać krzyki kobiet i dzieci oraz odgłosy walki. Jeśli jednak obserwator stanie dalej od brzegu poczuje się jak zawieszony we wszechświecie. Niebo i woda z jeziora zlewają się w jedno. Trudno jest określić, gdzie dół, gdzie góra. Przestrzeń rzeczywista traci swój realizm. Staje się nierealna i nieskończona. Taki podwójny opis przyrody pokazuje dwa sposoby postrzegania świata – rozumowy (oświeceniowy) i nieracjonalny (romantyczny). Gdy obserwator zostanie wciągnięty w nierzeczywisty krajobraz, łatwiej mu będzie zrozumieć wydarzenia, które miały miejsce, o których opowiadała rusałka. Dzięki temu odbiorca – czytelnik nie jest pewien czy w trakcie badań akwenu faktycznie wyłowiona córka dawnego władcy Tuhanu miasta, a jej opowieść staje się bardziej fantastyczna i niewiarygodna.