Po wysłuchaniu pieśni Franciszka Schuberta „Król olch” opowiedz, jak odebrałeś ten utwór – emocje bohaterów, jego nastrój i przedstawione wydarzenia.
Nastrój wiersz został oddany poprzez powtarzający się tętent końskich kopyt – motyw grany na fortepianie, jest szybki i niepokojący. U słuchacza wzbudza nastrój niepokoju i grozy, który wzmaga partia narratora, która jest spokojna, ale powoli niemalże niepostrzeżenie jest przyspieszana, a na koniec wyśpiewuje, że chłopiec nie żyje. Partia ojca również jest spokojna i wyważona, ale słychać w jego głosie niepokój o syna. Chłopiec jest natomiast przerażony, głośno powtarza „Mój ojcze, mój ojcze”. Król olch jest kusicielski i niemalże radosny. Słuchacz ma wrażenie, jakby postać się skradała. Słychać uśmiech w jego głosie. Muzyka wtedy przyspiesza. Na koniec następuje głośny akord, który podkreśla tragizm sytuacji – chłopiec zmarł.
Pieśń Schuberta powstała w 1815 roku. Powstała w wyniku fascynacji młodego kompozytora twórczością J.W. Goethego. Słuchacz dzięki tej pieśni przenosi się do ciemnego lasu. Pędzi wraz z ojcem na koniu z chorym dzieckiem w ramionach. Wypowiedzi ojca są spokojne i wyważone. Można odnieść wrażenie, że próbuje on uspokoić przerażonego chłopca, który opowiada o królu olch. Chłopiec wykrzykuje słowa „Mój ojcze”. W jego głosie słychać strach. Partia śpiewana przez króla olch jest wręcz radosna. Słychać uśmiech w głosie tej postaci. Tragizm pieśni Johanna Wolfganga Goethego został podkreślony rytmem fortepianu, który wygrywa rytm pędzącego konia. Pieśń kończy krzyk narratora, że chłopiec zmarł i mocny akord fortepianowy.