Jak Mickiewicz przedstawił wizerunek cara w porównaniu z Markiem Aureliuszem i średniowiecznym władcą z Pieśni o Rolandzie”?
Mickiewicz carów rosyjskich przedstawia jako samo zło – są to popędliwi, rządni władzy i bogactw ludzie, którzy nie dbają o swoich poddanych. Nie zwracają uwagi na koszty jakie lud musi ponosić za spełnianie rozkazów swoich panów. Zarówno Piotr wielki jak i car Mikołaj z „Przeglądu wojska” to tyrani i despoci. Poddani boją się ich. Plac po manewrach wojskowych jest usłany 20 ciałami żołnierzy, którzy zginęli w czasie parady. Despotyczne rządy obu władców doprowadziły do tego że ich poddani są jak zwierzęta stłamszone i zastraszone i przerażone perspektywą kary, która czeka ich za najmniejsze przewinienie. Despotyczni władcy rosyjscy za nic mają życie ludzkie. Dla nich najważniejsza jest pozycja i władza którą mogą zdobyć. Przez ich działania giną ludzie.
Taki obraz rosyjskich brutalnych i bezwzględnych władców jest przeciwstawiony rzymskiemu władcy – Markowi Aureliuszowi. Który też walczył o władzę i ją osiągnął ale sprawia wrażenie władcy litościwego i współczującego. On przejmuje się losem swoich poddanych. Nie terroryzuje ich i nie jest wobec nich brutalny. Podobny obraz władcy rysuje się w „Pieśni o Rolandzie” oraz w kronikach historycznych. Ci władcy dbali o swoich poddanych, bronili ich przed wrogiem w razie potrzeby. Zawsze kierowali się honorem i dobrem ludu. Byli odważni, męscy. Byli dobrymi dowódcami swych wojsk. Ich głównym celem było szerzenie wiary chrześcijańskiej i dobra. Byli namiestnikami Boga na ziemi, namaszczonymi przez niego.
Idealny władca to taki, który jest namiestnikiem bożym na ziemi. Jest mądrym i dobrym, władcą dbającym o swoich poddanych. Tacy byli Marek Aureliusz z wiersza „Pomnik Piotra Wielkiego” oraz król Karol z „Pieśni o Rolandzie” i polscy władcy z Kronik historycznych. Ich całkowitym przeciwieństwem byli natomiast carowie rosyjscy, którzy za cenę życia i zdrowia oraz szczęścia swoich poddanych sprawowali swoją władzę w sposób okrutny i despotyczny.