Odpowiedz na pytanie, czemu służy odmienne nacechowanie języka w wierszu w pierwszej i drugiej części wiersza.
W pierwszej części słownictwo użyte w wierszu nacechowane jest negatywnie: „winny”, „ciemnotą, nędzą dławiącą”, „przemienione w truciznę”, „samotność: łzy, skowyt, osaczony złem” […] beznadziejnie wstrętna, zohydzana/Widokiem coraz straszniejszej ohydy”. Taki dobór słownictwa służy mocniejszemu podkreśleniu sytuacji, w jakiej znalazł się człowiek ucywilizowany i uwięziony w konwenansach społecznych. Czuje się źle, ma depresję. Natomiast w drugiej części wiersza użyte zostało słownictwo nacechowane pozytywnie: „dobrym […] wpływem”, „słoneczne (…?) piękne kształty”, „słodkie tchnienia”, „łaskawe ręce Miłości i Piękna”. Zastosowany kontrast pomiędzy pierwszą częścią a drugą służy podkreśleniu wagi, jaką odgrywa przyroda w procesie leczenia chorego.
Dla poetów wielkich jezior najważniejsze były postulaty: odrzucenie poetyki miejskiej na rzecz podkreślenia znaczenia kontaktu z naturą oraz wyrażenie za pomocą poezji poczucia łączności ludzkich namiętności z życiem w bliskości z naturą. W wierszu Loch doskonale widać to dążenie do podkreślenia wagi przyrody w życiu każdego człowieka. Temu służy podział wiersza na dwie części. W pierwszej – został przedstawiony obraz człowieka zniewolonego, który jest zmuszony przez reguły społeczne do życia w ciemności i nieszczęściu. Użyte słownictwo o zabarwieniu negatywnym podkreśla beznadziejną sytuację bohatera. Wszelkie poszukiwania skutecznego lekarstwa kończą się niepowodzeniem. Tymczasem jedynym lekiem na zło świata ucywilizowanego jest przedstawiona w drugiej części utwory natura i kontakt z nią – dotknięcie „łaskawych rąk Miłości i Piękna” leczy.