Porównaj oba opisane światy, zwróć uwagę co jest w nich ważne dla podmiotu lirycznego.
Obrazy przestrzeni, w której przebywa adresatka, podmiot liryczny opisuje jako spokojne i liryczne. Kontury są zamazane. Podmiot liryczny bardzo tęskni za domem i najbliższymi, a to uczucie pogłębia przekonanie, że nie spotkają już „nigdy–nigdzie […]”. Krajobraz adresatki jest swojski, sielski, domowy: dom w sadzie, ogród. Czytelnik ma wrażenie, że ten obraz tonie we mgle. Podmiot liryczny nie opowiada o kolorach a o odczuciach związanych z tym miejscem. Jest tam cicho i spokojnie. Przez rozłączenie podmiot liryczny powoli oddala się pamięcią od wspólnych miejsc. Pamięta coraz mniej szczegółów, bliższy staje mu się krajobraz alpejski, w którym obecnie się znajduje. Krajobraz alpejski jest opisany jasno i wyraźnie. Jest dynamiczny – zmienia się w zależności od pory dnia i od pogody. Jest kolorowy.
Obrazy, które kreśli podmiot liryczny są różne – otoczenie adresatki opisuje jako spokoje i sielskie. Są zamglone i zamazane – powoli pogrążają się w otchłani niepamięci osoby mówiącej. Krajobraz alpejski w którym przebywa podmiot liryczny jest natomiast dynamiczny, kolorowy i wyraźny.