Jaką funkcje w utworach pełnią środki wyrazu artystycznego użyte przez poetę.
W sonetach dominują liczne epitety („czarne szeregi”, „srebrne śniegi”, „nieśmiertelne pieśni”, „pobożni mieszkańce”, milczące pustynie”, „dzielny koń”, „mokre góry”, „ostanie liny”). Pomagają one opisać przyrodę i obserwowane krajobrazy a równocześnie dynamizują te opisy. Utwory wzbogacają porównania („jak żołnierz szturmujący”, „jak szatany”; „jak w studni”, „jak spienione bałwany”, „jak srebrne śniegi”, „jak wojsko wielorybów”). Powodują, że łatwiej jest sobie wyobrazić obrazy, które opisuje podmiot liryczny. Porównania mają również funkcję zwiększenia rytmu wiersza. Dzięki nim sonety są ciekawsze. Pojawiają się również metafory („namiętność często groźne wzburza niepogody”, „wieki uplotą ozdobę twych skroni”), które wzbogacają opisy przyrody. I powodują, że dynamika utworów jest większa.
Najczęściej pojawiające się środki wyrazu artystycznego w sonetach krymskich to epitety, metafory i porównania. Wzbogacają opisy przyrody i dynamizują rytm utworów.