Wymień cechy typowe dla ody.
„Oda do Radości” należy do gatunku lirycznego zwanego odą. Ma charakter pochwalny – sławi Radość – jako bóstwo. Utrzymana jest w stylu podniosłym. Opiewa wybitne postacie, wydarzenia lub idee. W pierwszej części utworu występuje zbiorowy podmiot liryczny. Posiada cechy poezji melicznej: ma strofy i rymy. Taka rytmiczność językowa powoduje, że taki utwór można zaśpiewać. Ważne dla gatunku ody są też motywy mitologiczne (w przypadku ody do radości – wizja Pól Elizejskich i postacie bogów olimpijskich). O romantycznym charakterze „Ody do Radości” zadecydowały: wybór głównego tematu – uczuć: radości i miłości, adresat utworu – wszyscy ludzie i głoszenie utopii braterstwa i równości, które wypływają z uczuć, a nie z przesłanek filozoficznych.
Oda to utwór o charakterze pochwalnym, utrzymana w stylu podniosłym, posiada rymy i rytmy, jest podzielona na strofy, ważne są motywy mitologiczne. Charakter romantyczny „Ody do Radości” wynika z jej tematyki – opiewa uczucia.