Kazanie zbudowane jest zgodne z retorycznym schematem kompozycyjnym. Budowane jest stopniowo, a w zakończeniu znajduje się puenta. Pierwszy akapit tekstu jest wstępem. Dowodzenie znajduje się natomiast w kolejnych trzech akapitach tekstu. Polemika występuje w dwóch następnych. Ostatni zaś akapit to zakończenie.
Piotr Skarga (1536 – 1612) był polskim jezuitą i teologiem bardzo zaangażowanym w ruch kontrreformacji w kościele. Jest autorem popularnych Kazań sejmowych, a także Żywotów świętych. Miał wpływ nie tylko na ogólną sytuację instytucji kościoła, ale również państwa polskiego, ponieważ był nadwornym kaznodzieją ówczesnego króla Polski Zygmunta III Wazy. Starał się działać także charytatywnie na rzecz ubogich – założył coś na kształt organizacji charytatywnej, której celem było wsparcie najbiedniejszych zwłaszcza na terenie Krakowa. Jego osoba stała się wręcz mityczna dzięki wykorzystaniu jego wizerunku przez wybitnych artystów, m.in. Jana Matejkę, Adama Mickiewicza czy Cypriana Kamila Norwida. Same kazania.. jednak wśród współczesnych Skardze budziły szereg kontrowersji.