W Odprawie posłów greckich Helena nie jest przedstawiona tylko jako sprawczyni nieszczęścia. Kobietą targają negatywne emocje i żal do Parysa, np. kiedy posłowie przychodzą się o nią upomnieć. Helena wybucha wtedy dużym gniewem, porównując Parysa do drapieżnego wilka, który najpierw robi dużo złego, a potem ucieka. Kobieta jest przelękniona swoim losem. Dobrze wie, że za niewierność mężowi może spotkać ją kara. Jest bardzo zagubiona, nie wie, co zrobi, kiedy wróci do Sparty i w jaki sposób będzie rozmawiać z Menelaosem. Helena martwi się o swoją przyszłość – rozpacza nad tym, jak wiele traci przez Parysa, a przecież ten los został jej narzucony i sama go nie wybrała. Boi się o to, co z nią będzie, ale wie, że tak samo, jak wcześniej, nadal nie posiada mocy sprawczej, to jeszcze bardziej ją frustruje.
Odprawa posłów greckich napisana przez Jana Kochanowskiego uznawana jest za pierwszy polski renesansowy dramat. Pierwsze wystawienie datuje się na 12 stycznia 1578, a miało ono miejsce w Jazdowie pod Warszawą. Wydarzenie to towarzyszyło weselnym uroczystościom podkanclerza koronnego Jana Zamoyskiego i Krystyny Radziwiłłówny. Pierwszy druk odbył się roku prapremiery staraniem pana młodego. Dramat formalnie odwołuje się do założeń tragedii antycznej. Warto podkreślić, że utwór ma również charakter moralizatorski. Ze względu na bieżącą tematykę polityczno-społeczną i dość doraźny charakter można Odprawę… traktować jako rodzaj dramatu, teatru zaangażowanego.